شب های سرگشتگی

مردم شهر دلم مرده از این تنهایی
یک نفر نیست بگوید که مرا دارد دوست؟

خواهشا محض خدا از سر منت بزند
بانگ که قلب مرا در همه جا دارد دوست

یک نفر لطف کند مهر بورزد بر من 
دل من زخم شد از غصه دوا دارد دوست

گر چه دانم به گدا چیز گرانی ندهند
لحظه ای حرف خوشی قلب گدا دارد دوست

درد قرن است غم و غصه ی تنهایی ها
دل من مهر و وفا لطف و صفا دارد دوست

#سهراب_عرب_زاده

شب های سرگشتگی...

مِن زمونِی بی وفا زخمِ فراوون دیده دلآشنا بیش از غریبهِ زخم کاری زَه وَ مواعتمادِ هر کسی کِردُم یه جوری زَه رکباعتمادل دردِ تحلِ بی قراری زَه وَ مودرد و دل کِردُم وُ دردُم فاش آوی آخرشدرد و دل کردن یه رنگِ تحلِ خواری زَه وَ موپروَرش دادُم تونهِ بِی عشق مِن آسینِ خومروز غم نیشی دلت هِی طحر ماری زَه وَ موقلبِ دوس و دشمنِ کِردی وَ حالُم شادِ شادمرحبا کهِ چشملت هِی دردِ باری زَه وَ مو#سهراب_عرب_زاده شب های سرگشتگی...

آن که آمد سخن از حالِ دلِ ما چیده
از فرستنده ی خود غصه ی دل را دیده

این یعنی که در این راه موفق شده ام
این یعنی چقدر توی خودش هی ر....

از حسادت دلِ آدم به سعادت نرسد
حسرتِ حال مرا خورده و هی پاشیده

آن که بر کار خودش فکر و تمرکز نکند
به سعادت نرسد با دلِ خود جنگیده

متمرکز نشو بر حسرت حالِ دگران
آب هر جا که بماند تَهِ آن گندیده

#سهراب_عرب_زاده

شب های سرگشتگی...